Επίδαυρος…. Ένας Ανεξερεύνητος Τόπος

ΕΠΙΣΚΈΨΙΜΑ ΣΗΜΕΊΑ:

ΜΥΚΗΝΑΪΚΉ ΓΈΦΥΡΑ ΚΑΖΆΡΜΑΣ                                         ΑΚΡΌΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΖΆΡΜΑΣ

ΠΥΡΑΜΊΔΑ ΛΥΓΟΥΡΙΟΎ                                                               ΒΥΖΑΝΤΙΝΈΣ ΕΚΚΛΗΣΊΕΣ

ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΊΑ                                                                               ΕΡΓΟΣΤΆΣΙΟ ΚΕΡΑΜΙΚΏΝ

ΑΡΧΑΊΟ ΘΈΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ

Ο καλύτερος τρόπος να ολοκληρωθεί μια ωραία εκδρομή  είναι το καλό  φαγητό, η  εξυπηρέτηση, και η διασκέδαση (για όσους  το επιθυμούν), κάτι που εμείς έχουμε διασφαλίσει.

ΕΣΤΙΑΤΌΡΙΑ - ΤΑΒΈΡΝΕΣ

Πακέτα

Ενημέρωση

Τα επισκέψιμα σημεία στο δήμο Επιδαύρου είναι πολλά. Λόγο της ελαιοπαραγωγικής περιόδου και των καιρικών συνθηκών του χειμώνα περιοριζόμαστε στις κάτωθι διαδρομές. Ερχόμενη η άνοιξη θα συμπεριληφθούν όλα τα επισκέψιμα σημεία του Δήμου Επιδαύρου. 

 Η Εκδρομή ξεκινάει με την άφιξη των επισκεπτών στο Μουσείο Κωτσιομύτη Φυσικής Ιστορίας, και την φιλοξενία αυτών. Ακολουθεί ενημέρωση και ξενάγηση στο χώρο του Μουσείου. Με το πέρας την ξενάγησης ο συνοδός αναλαμβάνει να τους συνοδέψει και να τους ενημερώσει καθ’ όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης ημέρας. 

Επισκέψιμα Σημεία:

Μουσείο Κωτσιομύτη Φυσικής Ιστορίας - Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου - Πυραμίδα Λυγουριού - Μυκηναϊκή Γέφυρα Καζάρμας - Ακρόπολη Καζάρμας - Εργοστάσιο Κεραμικών – Ελαιοτριβεία - Αγία Μαρίνα - Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας - Ιερός Ναός Κοιμήσεως τη Θεοτόκου - Άγιος Αθανάσιος. Σημεία:

Πρώτη Διαδρομή:

Αναχώρηση από το Μουσείο και άφιξη στην Πυραμίδα Λυγουριού (ενημέρωση), μετάβαση περπατώντας 150 μέτρα στην Αγία Μαρίνα (ενημέρωση), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Ελαιοτριβείο (ενημέρωση και παρακολούθηση διαδικασίας), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Μουσείο απ’ όπου περπατώντας 300 μέτρα μεταβαίνουμε στον Άγιο Αθανάσιο (ενημέρωση), ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και συλλογή άγριων χόρτων, επιστροφή στο Μουσείο επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στην ταβέρνα για φαγητό. Απόσταση διαδρομής με το λεωφορείο 4.5 χιλιόμετρα. Απόσταση διαδρομής με περίπατο 3 χιλιόμετρα. Χρόνος διαδρομής 4,30 έως 5,00 ώρες

Δεύτερη Διαδρομή:

Αναχώρηση από το Μουσείο και μετάβαση στο Ελαιοτριβείο (ενημέρωση και παρακολούθηση διαδικασίας), ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και συλλογή άγριων χόρτων, επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο, το θέατρο και το Μουσείο, επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στην ταβέρνα για φαγητό. Εκκίνηση διαδρομής το Μουσείο και τέλος διαδρομής η ταβέρνα. Απόσταση διαδρομής, 9 χιλιόμετρα. Χρόνος διαδρομής 4,30 έως 5,00 ώρες

Τρίτη Διαδρομή:

Περπατώντας 300 μέτρα μεταβαίνουμε στον Άγιο Αθανάσιο (ενημέρωση), ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και συλλογή άγριων χόρτων, επιστροφή στο Μουσείο, επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Εργοστάσιο Κεραμικών (ενημέρωση και παρακολούθηση διαδικασίας), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, περιήγηση στο αρχαιολογικό χώρο, το θέατρο και το Μουσείο, επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στην ταβέρνα για φαγητό. Εκκίνηση διαδρομής το Μουσείο και τέλος διαδρομής η ταβέρνα. Απόσταση διαδρομής, 8 χιλιόμετρα. Χρόνος διαδρομής 4,30 έως 5,00 ώρες

Τέταρτη Διαδρομή:

Αναχώρηση από το Μουσείο και άφιξη στην Πυραμίδα Λυγουριού (ενημέρωση), μετάβαση περπατώντας 150 μέτρα στην Αγία Μαρίνα (ενημέρωση), ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και συλλογή άγριων χόρτων, επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα (ενημέρωση), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Εργοστάσιο Κεραμικών (ενημέρωση και παρακολούθηση διαδικασίας), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στην ταβέρνα για φαγητό. Εκκίνηση διαδρομής το Μουσείο και τέλος διαδρομής η ταβέρνα. Απόσταση διαδρομής, με το λεωφορείο 4 χιλιόμετρα. Απόσταση διαδρομής με περίπατο 3 χιλιόμετρα. Χρόνος διαδρομής 4,30 έως 5,00 ώρες

Πέμπτη Διαδρομή:

Περπατώντας 300 μέτρα μεταβαίνουμε στον Άγιο Αθανάσιο (ενημέρωση), ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και συλλογή άγριων χόρτων, επιστροφή στο Μουσείο, επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Ελαιοτριβείο (ενημέρωση και παρακολούθηση διαδικασίας), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα (ενημέρωση), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο Εργοστάσιο Κεραμικών (ενημέρωση και παρακολούθηση διαδικασίας), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στην ταβέρνα για φαγητό. Εκκίνηση διαδρομής το Μουσείο και τέλος διαδρομής η ταβέρνα. Απόσταση διαδρομής, 5 χιλιόμετρα. Χρόνος διαδρομής 4,30 έως 5,00 ώρες

Έκτη Διαδρομή:

Περπατώντας 300 μέτρα μεταβαίνουμε στον Άγιο Αθανάσιο (ενημέρωση), επιστροφή στο Μουσείο επιβίβαση στο λεωφορείο και άφιξη στην Πυραμίδα Λυγουριού (ενημέρωση), μετάβαση περπατώντας 150 μέτρα στην Αγία Μαρίνα (ενημέρωση), ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση και συλλογή άγριων χόρτων, επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στο κέντρο του Λυγουριού περπατώντας σε ανηφορικό ασφάλτινο δρόμο. Διασχίζοντας το παλαιό χωριό συναντάμε τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου (ενημέρωση), επιστροφή στο λεωφορείο, επιβίβαση και άφιξη στον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα (ενημέρωση), επιβίβαση στο λεωφορείο και μετάβαση στην ταβέρνα για φαγητό. Εκκίνηση διαδρομής το Μουσείο και τέλος διαδρομής η ταβέρνα. Απόσταση διαδρομής, 3 χιλιόμετρα. Χρόνος διαδρομής 4,30 έως 5,00 ώρες

Ταξιδεύοντας στο Δήμο Επιδαύρου

Για να φτάσει κανείς στην Επιδαυρία Γη, αρκεί να ακολουθήσει περνώντας στην Πελοπόννησο από τον Ισθμό της Κορίνθου, την παραλιακή οδό με κατεύθυνση την ανατολική πλευρά της Αργολίδας. Η διαδρομή εκτυλίσσεται σ’ ένα ειδυλλιακό πέρασμα ανάμεσα σε  κωνοφόρα δάση που κατρακυλούν  καταπράσινα  να συναντήσουν τη θάλασσα  του Σαρωνικού. 

Στο ξέφωτο αυτής της διαδρομής κι αφού πλέον έχουμε εισχωρήσει στα όρια της Επιδαύριας χώρας, συναντούμε   την επιβλητική και άρτια διατηρημένη Μονή Αγνούντος που χρονολογείται στον 11^ο μ.Χ  αιώνα και μας προδιαθέτει για  αρχέγονες ανακαλύψεις, που θα ακολουθήσουν  και θα μας ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο. 

Οι πρώτες πόλεις που θα ανταμώσουμε  στο Δήμο Επιδαύρου, είναι αυτές της Νέας και της Παλαιάς Επιδαύρου. 

Η πόλη της Νέας Επιδαύρου γνωστή και ως «Πιάδα» είναι αυτή,  όπου έλαβε χώρα η «πρώτη Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων» γεγονός που εδραίωσε τις βάσεις για την μετέπειτα Ελεύθερη Ελλάδα. Με έναυσμα αυτό το ιστορικό γεγονός πρόσφατα δημιουργήθηκε στην πόλη,  το  Μουσείο  της πρώτης Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων όπου προβάλλονται σημαντικά στοιχεία και ιστορικά γεγονότα. Ο Φοίνικας, το πτηνό που αναγεννιέται από τις στάχτες του είναι αναρτημένο σε «αναθηματική στήλη» ως ιστορικό σύμβολο στην πόλη και φέρει τον συμβολισμό της αναγέννησης του Ελληνικού κράτους με την αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού. 

Στην κορυφή της πόλης δεσπόζει το καλά διατηρημένο Βυζαντινό Κάστρο, σημείο επιλεγμένο για την δύσβατη μορφολογία του εδάφους, που μαζί με  το «φαράγγι του Βόθυλα» να χάσκει στα νώτα του, το καθιστούσαν απρόσιτο για τους εισβολείς του. Η ίδια η πόλη χτίστηκε σε προέκταση αυτού του κάστρου, γερά  γαντζωμένη  στη βραχώδη πλαγιά που καταλήγει κάθετα στον κάμπο με τα ευωδιαστά εσπεριδοειδή και την κρυστάλλινη ακτή της. Ο ναός του πολιούχου της, Αγίου Λεωνίδη βρίσκεται στο έμπα της πόλης όπου φυλάσσεται και το σκήνωμά του. 

Η πόλη της Παλαιάς Επιδαύρου, δείχνει να αγκαλιάζει σε ημικύκλιο μια  παραλία με δαντελωτές διακυμάνσεις  ενώ φωτίζεται  άπλετα από της αντανακλάσεις του νερού και του ανοιχτού ορίζοντα. Η Αρχαία πόλη της Επιδαύρου βυθισμένη στη λήθη του υγρού στοιχείου, ζωντανεύει με τις επισκέψεις των καλοκαιρινών κολυμβητών και μας δίνει το στίγμα της υπεροχής της κατά την αρχαιότητα, ενώ το μικρό Θέατρο όπως έχει διασωθεί, ζωντανεύει κάθε Ιούλιο με υπέροχες μελωδίες και μουσικές βραδιές που διοργανώνονται εκεί. Παράλληλα η μικρή παραλιακή πόλη σφύζει από επισκέπτες, πολιτιστικές εκδηλώσεις  και δραστηριότητες, εκθέτοντας ταυτόχρονα   με  μορφή πανήγυρης  ξεχωριστά προϊόντα και εδέσματα που παράγονται στην Επιδαύρια γη. 

Το Λυγουριό άρρηκτα συνδεδεμένο με  το Αρχαίο Θέατρο και την πόλη του Ασκληπιού,  αποτελεί και το Κέντρο του Δήμου Επιδαύρου. Πιστός θεματοφύλακας αιώνων, μας αποκαλύπτεται τραχύ αφού περάσουμε το φαράγγι, καθώς γέρνει στη σκιά της ανατολικής πλευράς του όρους Αραχναίο. Απέραντοι ελαιώνες  το περιβάλουν σε τέλεια αρμονία με πεύκα  κουμαριές και πουρνάρια δίνοντάς του  ένα  ιδιαίτερο χρώμα, ενώ αποτελούν και βασική αγροτική δραστηριότητα  για τους κατοίκους.  Σύγχρονα  και οργανωμένα ελαιοτριβεία καλύπτουν τις ανάγκες παραγωγής ελαιολάδου της περιοχής και κατά την παραγωγική περίοδο, μετατρέπονται σε φιλόξενους επισκέψιμους χώρους όπου οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν βήμα προς βήμα την διαδικασία παραγωγής λαδιού και να προμηθευτούν  φρέσκο λάδι. 

Το όρος Τίθιο « βουνό του θηλασμού» όπου σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκε ο Ασκληπιός, αποτελεί  φυσικό σύνορο της αρχαίας πόλης με το Λυγουριό και είναι αυτό που φύλαξε σφιχτά στα σπλάχνα του, κάπου 240 εκατομμύρια χρόνια τους απολιθωμένους αμμωνίτες. Στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που δημιουργήθηκε και λειτουργεί στο Λυγουριό, δεσπόζουν εκατοντάδες ευρήματα των αμμωνιτών της Επιδαύρου, μαζί με άλλα παλαιοντολογικά ευρήματα από την Ελλάδα και τον κόσμο όπως και μοναδικοί κρύσταλλοι που έχουν συλλεχθεί προσεκτικά από τα σπλάχνα της Ελληνικής Γης. 

Η γεωγραφική θέση του Λυγουριού, τοπωνύμια, μύθοι, παραδώσεις, το εξαιρετικό του κλίμα, πανέμορφες τοποθεσίες,  σε συνδυασμό με αρχαία και νεότερα μνημεία, το αναδεικνύουν σε χώρο μοναδικής αξίας και  μας προτρέπουν να  το εξερευνήσουμε.
Λείψανα αρχαίων και βυζαντινών Ναών μας επισημαίνουν τις θρησκευτικές δραστηριότητες που πάντα συντελούνταν στον τόπο,  ενώ εμφανή σημάδια από νεολιθικές θέσεις, μυκηναϊκούς τάφους, λιθόστρωτους αρχαίους δρόμους, αρχαίους ναούς και βυζαντινά κάστρα, όλα μαρτυρούν τη διαρκή δραστηριότητα του ανθρώπινου πολιτισμού στην Επιδαυρία Γη σε όλες τις  χρονικές περιόδους  και τις εποχές. Ευδιάκριτα είναι τα τείχη της αρχαίας Λήσσας, η Μυκηναϊκή γέφυρα, η αρχαία Πυραμίδα και το αρχαίο περιπατητικό μονοπάτι που οδηγεί στο  ιερό του Ασκληπιού. 

Περίπου 50 εκκλησίες και ξωκλήσια «εκ των οποίων τα 12, Βυζαντινής εποχής», περιβάλλουν το Λυγουριό και τους οικισμούς του  που σύμφωνα με το μύθο, το προφυλάσσουν από τους εισβολείς και τους εχθρούς του. 

Επιστέγασμα της όλης πορείας είναι η αρχαία πόλη του Ασκληπιού με το επιβλητικό, μοναδικό σε ακουστική Αρχαίο Θέατρο,  όπου κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται αρχαίες παραστάσεις ενώ η ερμηνείες  των αρχαίων ποιητών εμπλουτίζουν τη σκέψη των ακροατών με διαχρονικά μηνύματα που είναι επίκαιρα  και στην σύγχρονη εποχή.

Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα συνθέτουν τον Δήμο Επιδαύρου. Έναν τόπο απαράμιλλης αξίας και ομορφιάς, που καταλαμβάνει ένα ιδιαίτερο κομμάτι της Αργολίδας με ξεχωριστό χρώμα και κλιμακωτές ιστορικές αναφορές. Εμείς οι Δημότες του και σύγχρονοι διαχειριστές του, επιθυμούμε να τον περιηγηθούμε μαζί σας, να τον εξερευνήσουμε, να παραθέσουμε τα τοπικά παράγωγα και να μοιραστούμε μοναδικές εμπειρίες. Να  αποκαλύψουμε  κάθε τι ξεχωριστό που τον χαρακτηρίζει και να τον αναδείξουμε. Μια ενδιαφέρουσα αναδρομή, σε συνδυασμό με ζεστή  φιλοξενία, τοπικά εδέσματα, ευχάριστη ανάπαυλα και διαμονή. 

Αρχαίο Θέατρο

Μυκηναϊκή Γέφυρα Καζάρμας || Ακρόπολη της Καζάρμας || Βυζαντινές Εκλλησίες || Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου || Πυραμίδα Λυγουρίου || Ελαιοτριβεία || Εργοστάσιο Κεραμικών

Αρχαιολογικός Χώρος και το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου

Ιερό του Ασκληπιού

  Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου περιλαμβάνει δύο ιερά, στα οποία λατρεύονταν μαζί δύο θεραπευτές θεοί: ο Απόλλωνας Μαλεάτας στο παλαιότερο, στο λόφο Κυνόρτιον, και ο Ασκληπιός στο νεότερο πεδινό ιερό, όπου πραγματοποιούνταν οι περίφημες τελετουργίες της ίασης. Το πεδινό ιερό είναι το μεγαλύτερο και ευρύτερα γνωστό. Αποτέλεσε το λίκνο της αρχαίας ιατρικής, η οποία σ' αυτό ασκήθηκε αρχικά σε θρησκευτική βάση και με τον καιρό εξελίχθηκε σε πραγματική αγωγή θεραπείας. Τα 200 περίπου Ασκληπιεία του αρχαίου κόσμου κατά την παράδοση ιδρύθηκαν από τον θεό της Επιδαύρου.

Ιερό Απόλλωνος Μαλεάτα

  Στο Κυνόρτιο όρος, πίσω από το θέατρο, διαμορφώθηκε από την 2η π.Χ. χιλιετία ένα μεγάλο μυκηναϊκό ιερό με υπαίθριο βωμό θυσιών και υπαίθριο χώρο τελετουργικών γευμάτων. Η λατρεία ανήκε στον Απόλλωνα «Μαλεάτα», που είχε θεραπευτικές ιδιότητες και θεωρήθηκε πατέρας του Ασκληπιού. Το ιερό αυτό, από τον 6ο π.Χ. αι. και έπειτα αποτέλεσε μία ενότητα με το Ασκληπιείο που αναπτύχθηκε τότε.

Αρχαιολογικός Χώρος Ασκληπιού

  Οι ανασκαφές και ανάδειξη στον ιερό χώρο του Ασκληπιού έγιναν από τον Παναγή Καββαδία και κράτησαν από το 1879 μέχρι το θάνατό του το 1928 .

Από το 1988, τη συντήρησή και αναστήλωση του Αρχαιολογικού χώρου της Επιδαύρου ανέλαβε η Ομάδα Εργασίας Επιδαύρου.

Σημαντικό ρόλο στην πορεία των ανασκαφών είχε η προσφορά των κατοίκων του Λυγουριού, οι οποίοι  ανέκαθεν έτρεφαν ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό στον ιερό χώρο του Ασκληπιού, εκτός από την αφιλοκερδής εργασία που προσέφεραν, παραχώρησαν αφιλοκερδώς τα κτήματα τους  στην τότε Αρχαιολογική Εταιρεία το 1879 (αριθμός συμβολαίου 250) για να μπορεί απρόσκοπτα ο αείμνηστος αρχαιολόγος Παναγής Καββαδίας να συνεχίσει τις ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο.

Ο ιερός χώρος του Ασκληπιού

Το ιερό του Ασκληπιού βρίσκεται σε ένα θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον. Όλα τα ιερά του θεού της ιατρικής βρίσκονταν σε χώρους ανάμεσα σε υψώματα με βλάστηση και πηγές, επειδή η ηρεμία και η ομορφιά της φύσης έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη θεραπεία των ασθενών.

Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου ήταν το πιο φημισμένο από όλα. Οι ασθενείς έρχονταν από παντού. Στην αρχή ο Ασκληπιός λατρευόταν ως ήρωας και μετά ως θεός. Η λατρεία του άρχισε εδώ τον 7^ο  αιώνα πΧ. Τον 5^ο αιώνα πΧ.  στο ιερό γίνονταν γιορτές και αγώνες. Τον 4^ο αιώνα πΧ.  χτίστηκαν τα σημαντικότερα κτίρια.

Η ακμή του συνεχίστηκε την ελληνιστική εποχή μέχρι τα πρώτα ρωμαϊκά χρόνια. Το 86 πΧ λεηλατήθηκε από τον Ρωμαίο Σύλλα και λίγο αργότερα από πειρατές. Γνώρισε δεύτερη περίοδο ακμής από τον 2^ο αιώνα μΧ, αλλά σταμάτησε να λειτουργεί το 392, όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε τις αρχαίες λατρείες. Το 395 λεηλατήθηκε από τους Γότθους. Δύο ισχυροί σεισμοί το 522 και το 561 ολοκλήρωσαν τις καταστροφές.

Τα σημαντικότερα ευρήματα είναι τα προπύλαια,τα θεμέλια του δωρικού ναού του Ασκληπιού, χτισμένου το 380 – 375 πΧ, ο Θόλος, το διασημότερο κτίριο του ιερού, κέντρο της λατρείας του Ασκληπιού.

Άβατον

  Το Άβατον ή εγκοιμητήριον, όπου οι ασθενείς κοιμούνταν για να εμφανιστεί στον ύπνο τους ο θεός και να τους θεραπεύσει ή να τους υποδείξει τη θεραπεία τους. Υπάρχουν, επίσης, κατάλοιπα από ναούς της Αφροδίτης, της Αρτέμιδας και της Θέμιδας, ξενώνες, στάδιο και λουτρά. Λατρευόταν, επίσης, ο Απόλλων. Το ιερό του βρίσκεται πιο ψηλά από το θέατρο.

Προπύλαια

  Τα προπύλαια, που η κατασκευή τους ανάγεται στους μυκηναϊκούς χρόνους, ήταν κτίσμα που το αποτελούσαν δυο στοές με 6 κίονες η καθεμιά. Της μιας ήταν ιωνικού και της άλλης κορινθιακού ρυθμού.

Ναός του Ασκληπιού

  Πρόκειται για έναν μικρό ναό, χτισμένο το 390 π.Χ., που περιείχε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του ένθρονου Ασκληπιού, έργο του πάριου καλλιτέχνη Θρασυμήδη.  Σύμφωνα με αρχαίες πηγές συναγωνιζόταν σε μεγαλοπρέπεια  και ομορφιά το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, που είχε κατασκευάσει ο Φειδίας. Στο εσωτερικό του ναού υπήρχαν εφαπτόμενοι στους τοίχους ιωνικοί κίονες, το δάπεδο ήταν στρωμένο με μαρμάρινες λευκές και μαύρες πλάκες ενώ εξωτερικά ο ναός περιτριγυριζόταν από κίονες δωρικού ρυθμού. Θαυμαστά ήταν τα γλυπτά τα οποία διακοσμούσαν τα αετώματα του ναού, κάποια από τα οποία ήταν έργα του ντόπιου γλύπτη Τιμόθεου.

Θόλος

  Πίσω ακριβώς από το ναό, βρίσκεται η Θόλος, που ήταν και το περιφημότερο κτίριο του ιερού. Η Θόλος του Ασκληπιείου της Επιδαύρου ή Θυμέλη σύμφωνα με τη σχετική οικοδομική επιγραφή, οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 365 και του 335 π.Χ., στο πλαίσιο του μεγάλου οικοδομικού προγράμματος του Ιερού, αμέσως μετά την ολοκλήρωση κατασκευής του ναού του Ασκληπιού. Ο Παυσανίας, περιηγητής του 2ου αιώνα μ.Χ., αναφέρει ότι αρχιτέκτονας της Θόλου ήταν ο Πολύκλειτος από το Άργος που κατασκεύασε και το αρχαίο θέατρο.

Η Θόλος της Επιδαύρου έχει έως σήμερα τη φήμη του τελειότερου κυκλικού οικοδομήματος της Αρχαίας Ελληνικής αρχιτεκτονικής και αποτελείτο από τρεις ομόκεντρους κυκλικούς δακτυλίους, από 26 δωρικούς και 14 κορινθιακούς κίονες.

Ακολουθούν και άλλα κτίσματα, όπως το άβατο, ο οίκος των ιερέων, οι ναοί για την Άρτεμη, Απόλλωνα και τέλος το θέατρο.

Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου

  Το αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου  χωρητικότητας 14.000 θεατών, μοναδικό για την ακουστική του τελειότητα, το κάλος και την αρμονία που το καθίστα το επισημότατο των θεάτρων του αρχαίου κόσμου. κατασκευάστηκε τον 4^ο αιώνα π.Χ.  από τον Πολύκλειτο το νεότερο Αργείο  αρχιτέκτονα και γλύπτη, κτισμένου σε θέση προσεκτικά διαλεγμένη μέσα στην κοιλό­τητα ενός λόφου ατενίζοντας  το Σαπισελάτων όρος (Αραχναίο) και όλη την πεδιάδα και τα βουνά που το περιβάλουν.. 

Είναι  φημισμένο για την ομορφιά του, τη συμμετρία του και την άριστη ακουστική του. Οι ηθοποιοί δεν χρειάζεται να μιλούν δυνατά για να ακούγονται, αν δεν το απαιτεί ο ρόλος τους. Ο παραμικρός ψίθυρος φτάνει μέχρι το υψηλότερο διάζωμα. 

Μέχρι και την Ρωμαϊκή εποχή το θέατρο βρισκόταν σε ακμή. Αυτό δείχνουν τα διάφορα ευρήματα. 

Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού το θέατρο αφέθηκε στην τύχη του. Άρχισε η φθορά και οι επιχωματώσεις. Κυρίως επήλθε η λήθη. Στην αρχή γκρεμίστηκε το ημικυκλικό τείχος.     Η κατολισθήσεις προκάλεσαν μεγάλες φθορές και κάλυψαν το κοίλον του θεάτρου. Αργότερα, μετά από μεγάλο σεισμό έπαθαν ζημιά τα διαζώματα και μετακινήθηκαν τα περισσότερα καθίσματα. Η σκηνή κατέρρευσε, χώματα και βράχοι είχαν συσσωρευτεί στην πλαγιά. Τίποτα δεν μαρτυρούσε την ύπαρξη θεάτρου ή μέρους του. Ο χρόνος είχε παίξει το δικό του παιχνίδι.

  Η Τουρκοκρατία το βρήκε καλά κρυμμένο. Η φύση το προστάτεψε. Τα σκοίνα, οι θάμνοι και τα δέντρα αποτέλεσαν φυσικό καμουφλάζ και το έσωσαν από άλλες καταστροφές, μολονότι οι ρίζες που φύτρωσαν ανάμεσα στους αρμούς μετακίνησαν από τις αρχικές δέσεις του τα καθίσματα.

Μέχρι το 1879 το θέατρο της Επιδαύρου θαμμένο στην χαράδρα του Κυνόρτειου όρους, έμενε σιωπηλό κρατώντας μυστική την αρχαία του δόξα.

  Από το 1954, το θέατρο χρησιμοποιείται και κάθε καλοκαίρι διεξάγεται το Φεστιβάλ Επιδαύρου κατά τη διάρκεια του οποίου δίνονται παραστάσεις αρχαίου δράματος, αναβιώνοντας έτσι ένα σημαντικό μέρος του αρχαίου μας αλλά και παγκόσμιου πολιτισμού.

Μουσείο

  Στο μουσείο, που χτίστηκε το 1906 – 1909, μπορούμε να δούμε επιγραφές, γλυπτά, διάφορα αντικείμενα από τα δύο ιερά και ιατρικά όργανα.